Mavikoyun siyah suları... - ►Sensizim Artık

►SeNSiZiM ARTıK

Karmakarışıklaşmaktayım yine. Hayati sıvımın damarlarımdan akışını izliyorum bitmek bilmez dakikalarda... Etrafa göz gezdiriyorum... O an bulanıklık bir kat daha artıyor, daha fazla karışıyorum sensizliğe, sessizliğe... Aklım, mantığım ne kadar dirensede senin için yaşayan yüreğim vücudumun yavaşça yok oluşunu seyirden zevk alıyor... Seni suçlamıyorum aslında... Bunu bana ben yaptım. Şimdi bu acıyı, derin bir mutluluk hissiyatı içinde izleyen kalbim yaptı...

O sadece senin için attı. Sabahları uyandığımda sana koşmak, sana bakmak, sana varmak için attı... Feryadını duymadın kalbimin, belkide duymak istemedin bilmiyorum...Ama o derinlerde varolmuş gizemine bağlanmıştım bikere... Hayallerimin, geceleri bitmeyen düşlerimin, düşüncelerimin eseriydin. Dakikalar sanki hiç akmayan bir kum saati gibiydi.. Bitmiyordu.. Beni düşüncelerime kırdırıyordu, hayallerime boğduruyordu sanki... Etraf biraz daha bulanıklaştı... Hayallerime tutunup tekrar ayağa kalmak istedim, ama tutunduğum ipler birer birer koptu... Yine düştüm... Vücudumdaki ıslaklık hissi artması gereken yerde iyiden iyiye köreliyordu...Sadece kırmızıyı görebiliyordum... Diğer her yer karanlıktı... Mutlu muydum gitmekten? Evet mutluydum yada en azından huzurluydum ilk kez... Sende olamadan, sana varamadan gidecektim.. "Olsun varsın" demek için bütün gücümü harcamak istedim yüreğim son bir kez daha engel oldu... Hıçkırdım... Birkez daha, birkez daha... Tutamadım kendimi. Ağladım, pek bişey hissedemesemde ağladım...

Artık her noktamı kaplayan acı hissi yerini boşluğa bırakıyordu.. Evet evet tam bir boşluk... Daha bulanıklaştı etraf, kırmızıyı bile seçemez oldum... İşte gözlerin gözlerimin önünden gitmişti... Artık huzurun şefkatli ellerine uzanmıştım. Senden geçmiştim sonunda... Yüreğim alabildiğine boşaldı, bütün yaralarım kapandı... Sonunda sensizliğe adımımı attım bitanem... Zifiri karanlıkta gözlerimi kapadım. Bitmişti işte... Ölümde de olsa sensizdim artık..

:cMc: